Do rejestru zabytków nieruchomych województwa mazowieckiego został wpisany budynek mieszkalny, położony przy ul. Mackiewicza 1 w Warszawie. Postępowanie w tej sprawie zostało wszczęte z urzędu.
Kamienica wzniesiona została w latach 1936-37 według projektu architekta Bolesława Szmidta. Kamienica przetrwała II wojnę światową bez znaczniejszych uszkodzeń. Po wojnie zaadaptowano przejście bramne na lokal usługowy. Obecnie funkcjonuje jako budynek komunalny. Budynek znajduje się w północno-zachodniej pierzei ul. Mackiewicza, w rejonie skrzyżowania ul. Targowej i Kijowskiej. Kamienica założona jest na planie prostokąta.
Na jej wartość artystyczną wpływa indywidualnie zaprojektowana, ponadprzeciętna, na pozór asymetryczna forma bryły i dekoracji budynku oparta na wyraźnie matematycznych proporcjach. Utrzymany w formach późnego funkcjonalizmu obiekt stanowi rzadki na terenie warszawskiej Pragi przykład kamienicy z lat 30. XX w. Wnętrza wykończone są w prostej stylistyce funkcjonalizmu lat 30. XX wieku. We wnętrzu kamienicy zachowały się oryginalne elementy wyposażenia. Wysoki standard obiektu to m.in. geometryczna kompozycja bariery schodów, różowe lastryko czy mosiężne, kuliste klamki do drzwi.
Obiekt posiada też wartości historyczne jest istotnym dokumentem rozwoju ulicy Mackiewicza i dzielnicy Praga-Północ. Wybudowana została w charakterystycznym dla lat 30. XX wieku stylu modernistycznym. Powstające w tym stylu budynki miały — w przeciwieństwie do XIX-wiecznych kamienic — być funkcjonalne, o jasnych wnętrzach. Lokale znajdujące się w budynku były nowoczesne, komfortowe, posiadające kuchnie i dobrze wyposażone łazienki. Tym samym stanowi dokument standardów mieszkaniowych początku XX wieku.
Wartość naukowa budynku wynika także z jego z warstwy materialnej, m.in. technologii wykonania, jak również rozwiązań technicznych i funkcjonalnych. Do jego wykończenia użyto charakterystycznych materiałów, cechujących budownictwo mieszkaniowe lat 30. XX wieku takich jak rzadkie, różowe lastryko, mosiężne klamki drzwi wewnętrznych i zewnętrznych. Wartym odnotowania jest fakt, iż budynek od samego początku został wyposażony w dźwig osobowy.
Ponadto opisywana kamienica, ze względu na posiadane cechy, charakterystyczne dla architektury modernistycznej, umożliwia prowadzenie badań nad budynkami wznoszonymi na terenie Pragi w tym okresie oraz nad twórczością uznanego architekta — Bolesława Szmidta (ur. 7 lipca 1908 r. w Petersburgu, zm. 20 kwietnia 1995 r. w Warszawie), polskiego architekta, przedstawiciela modernizmu, profesora Politechniki Wrocławskiej, założyciela i dyrektora Polskiej Szkoły Architektury na Uniwersytecie w Liverpoolu.
